MANDISIR


MANDISIR

Oleh: Hasmi Yudhi

Sudah jadi kabiasaan si Utuh Pacul guring malandau. Napa mun satiap malam gawiannya bagadang dimuka gang sambil main dom, sampai liwir talinga digantungi batu baterai. Napakah hari itu, si Utuh Pacul tabangun sungsung banar. Hari masih kadap, badadas inya ka dapur sambil palingas-palingas mata balilihat.

“Uii umanya! Di mana ikam?” Si Utuh Pacul mangiyau nang bini. Kadada jua sahutan dari nang bini. Batarus inya mancari ka balakang, pas sakalinya nang bini lagi bakamih di pajijipan, tabarungan di bawah pajijipan ada hatap. Lalu bunyinya mandisir nang kaya urang lagi manyanga guguduh.

“Bah, umanya ngangini kah sakalinya bakamih, kukira tadi lagi manyanga guguduh tiwadak kah. Napa mandisir nang kaya lagi manyanga guguduh”, tapaksa babulik pulang si Utuh Pacul tadi kakalambu, haharapan mamakan guguduh, sakalinya nang bini wara bakamih kadadarasan sampai bunyinya mandisir.

Dalam hatinya basuara, “Mun suaranya sampai mandisir tu, baarti masih rampit haja tu!”

hehehehehe…..

Tinggalkan komentar