BURUNG PAMBAKAL
Oleh: Bu Di Zld, Banjarmasin
Takisah Pambakal Ijuh, nang lagi mauk gara gara rancak kahilangan burung bakicau ampunnya. Imbah lapah bapikir, lalu pambakala meadakan pertemuan wan seluruh warga kampung. Pada saat dilakukan pertemuan, pambakal langsung besuara, “Assalamualaikum dingsanak semuaan, ulun hari ini mangumpulkan bubuhan pian semuaan karna ada nang handak lun takunanakan masalah burung, jadi lun handak batakun, siapa buhan di kampung ini nang baisian burung?”
Langsung sarantak buhan lakiannya nang ada meangkat tangan, melihat kayatu bingung pambakal nih. Dalam hati pambakal, “Bah, tasalah pandir am aku nah.” Lalu batakun beasa ae pambakal nih. “Siapa di kampung nih nang suah melihat burung?”
Langsung pulang serentak giliran buhan ibu-ibu nang meangkat tangan. Bingung pulang pambakal nih. “Nah, tesalah lagi am tatakunanku?” Lalu jar pambakal pulang, “Siapa nang suah melihat burung nang lain ampunnya?”
Serentak pulang sabagian binian meangkat tangan. Lalu tambah pusing pambakal, melihat banyak nang salah paham lagi. Besuara lagi pambakal nih, “Kayane buhannya ae, lun handak batakun, siapa nang suah melihat burung ulun?”
Mandangar pambakal beucap kayatu, langsung ada 5 ikung babinian balu meangkat tangan. Melihat buhan balu baangkat tangan, langsung bapaluh li’ir pambakal, bapikir bukah. Melihat bininya nang langsung manyasah wan sasapu lidi, “Nasiiiiib nasiiiiiib” jar pambakal, “cagar hilang pulang burungku nang ada ne ditatak biniku.”